تصاویر دروغین

همه‌ی ما در شبکه‌های اجتماعی زیادی عضو هستیم. چند سال پیش نمونه‌ی ذهنی ما از انتزاع شبکه‌های مجازی اجتماعی چیز خیلی متفاوت‌تری از آن چیزی که امروز می‌بینیم بود. فیس‌بوک و توییتر در ایران پرکاربردترین شبکه‌های اجتماعی بودند. در فیس‌بوک یا توییتر صفحات پر بازدید زیادی هست که چشم‌های زیادی آن‌ها را می‌بیند و می‌خواند. وقتی مطلبی را ریشیر می‌کنی باز هم چشم‌های افراد، نظرات دیگران را در بسیاری موارد می‌بیند. در توییتر بیشتر لینک به صفحات بیرونی داده می‌شود و به طور خلاصه منبع اخبار و دیدگاه‌ها به یک جا یا چند جای محدود می‌رسد.

در بیشتر نقاط دنیا، بر خلاف ایران، نرم‌افزارهای چت بیشتر برای گفتگو میان ‌افراد یا به اشتراک‌گذاری مطالب کاملا خصوصی و شخصی یا گروهی مورد استفاده قرار می‌گیرد. ولی در ایران متاسفانه به خاطر فیلتر شدن شبکه‌های اجتماعی، نرم‌افزارهای چت به ابزاری برای به اشتراک‌گذاری جک‌ها، تصاویر بامزه، شایعات، اخبار و ... مورد استفاده قرار می‌گیرد. نمونه عجیب آن استفاده از یک نرم‌افزار چت متن‌باز به نام تلگرام است که با تمرکز کامل بر روی امنیت و سرعت وارد شد و انتظار داشت قشر کوچکی از گیک‌های کامپیوتری یا معدود افرادی که امنیت ارسال پیام‌ها برایشان مهم است به آن اعتماد کنند و از آن بهره ببرند. آن‌ها هرگز و هرگز فکر نمی‌کردند سرورهایشان در ایران مدام دچار اختلال و افزایش بار شود و به جای پیام‌های خصوصی مهم هزار جک و پیام بی‌ارزش مدام در شبکه‌ی آن‌ها فرستاده شود. جالب است بدانید تلگرام به دلیل ماهیت متن‌باز بودن خود توسط یک اجتماع ساخته و کنترل می‌شود نه توسط یک شرکت با اهداف انتفاعی.

جالب‌تر این‌که این نرم‌افزارها جز وایبر که به خاطر روسای اسراییلیش (و ترس از عواقب ساخته شدن یک پایگاه دانش بزرگ از اطلاعات زبان فارسی به دست مهمترین دشمن جمهوری اسلامی) ف یلتر شد، ف یلتر نشدند. کمی دقیق‌تر شویم. با شبکه‌های اجتماعی می‌توان خیلی بهتر و متمرکزتر جریان‌سازی کرد اما با برنامه‌های چت نه. یک پست شبکه‌ی اجتماعی ممکن است هزاران بار میان هزاران نفر دوباره به اشتراک گذاشته شود اما یک پیام در برنامه‌ی پیام‌رسان بین گروه‌های ۵ الی ۲۰ نفره به اشتراک گذاشته می‌شود. به علاوه منبع یک پیام هرگز مشخص نیست و پیام مدام بدون هدف دست به دست می‌شود و اغلب نیز بین اهل آن قابل اشتراک گذاشتن نیست. به علاوه ممکن نیست یک پست توسط میلیون‌ها نفر لایک شود و بار روانی روی کاربران دیگر برای لایک کردن یا القای پرطرفدار شدن یک پست در ذهن آنها وجود ندارد.

خلاصه اینکه با برنامه‌ی پیام‌رسان ترتیب دادن یک شورش اجتماعی خیلی خیلی سخت‌تر از یک پست شبکه اجتماعی است. برای همین هم هست که این نرم‌افزارها برای حکومت‌ها خیلی بی‌خطر هستند و خیلی دیرتر ف یلتر می‌شوند. خلاصه اینکه مطالبی که قبل‌ها نقل محافلی با هزاران کاربر می‌شدند الان نقل محافل چند ده نفره می‌شود...

اطلاعاتی که هرگز دزدیده نمی‌شوند!

همه‌ی ما روی دستگاه‌های دیجیتالی خود اطلاعاتی داریم که دوست نداریم هرگز دست اشخاص دیگری بیفتند. مخصوصا بعضی از ما که اطلاعاتی روی یک وسیله‌ی قابل حمل داریم که ناگزیر بایستی این اطلاعات را همراه خود داشته باشیم. این اطلاعات می‌توانند محتواهای خصوصی ما، کدهای یک برنامه‌ی مهم، مستندات پروژه‌های اصلی و بسیاری موارد دیگر باشند.
پیش پا افتاده‌ترین راهی که ما برای پنهان کردن اطلاعات روی یک لپ‌تاپ داریم، استفاده از رمزعبور بر سیستم‌عامل ماست (یا رمز عبور در ابتدای روشن شدن رایانه از طریق بایاس). که روشن که است که یک راه حل موقتی است و وقتی مثلا لپ‌تاپ توسط شخصی دزدیده شود، حداقل با اتصال هارددیسک ما به یک کامپیوتر دیگر، به تمام اطلاعات ما دسترسی خواهد داشت. استفاده از نرم‌افزارهای پنهان کردن فایل‌ها یا رمزگذاری فولدرها نیز مشکلات مشابهی خواهد داشت.
واضح است که مهمترین رویکردی که برای حل این مشکل وجود دارد، رمزنگاری فایل‌هاست. اما چگونگی این رمزنگاری تفاوت‌هایی را در راه‌حل‌های ارائه شده ایجاد می‌کند. به نظر من یکی از راحت‌ترین و امن‌ترین راه‌حل‌های ارائه شده برای این مشکل استفاده از نرم‌افزار TrueCrypt است. این نرم‌افزار به اذعان خود سایت، یکی از بهترین پروژه‌های موجود در sourceforge.net است.
در این پست من چگونگی استفاده از این نرم‌افزار را برای شما شرح خواهم داد. با ما همراه باشید.

استفاده از + در آدرس جیمیل

خیلی کوتاه سعی دارم در مورد یکی از ویژگی‌های کاربردی سرویس محبوب جیمیل برایتان بنویسم که ممکن است خیلی از شما تا بحال از آن استفاده نکرده باشید.

جیمیل به شما امکان می‌دهد که در اتنهای آدرس ایمیل خودتان از علامت پلاس و تعادی کاراکتر دلخواه بعد از آن استفاده کنید. تمام آدرس‌هایی که این ویژگی را دارند، آدرس ایمیل شما محسوب می‌شوند. همچنین استفاده از نقطه در آدرس ایمیل نیز در سرویس جمیل اختیاری است. مثلا آدرس ایمیل من [e-mail] است. تمام آدرس‌های زیر هم برای من خواهند بود:

[e-mail]

[e-mail]

[e-mail]

[e-mail]

نمادی که تنها برای خودتان است…

من خوره‌ی پیام‌های متنی هستم. هم از پیامک زیاد استفاده می‌کنم و هم از برنامه‌های چت. مدت نسبتا زیادی است که ایده‌ای به ذهنم رسید و در این مدتِ نسبتا زیاد، آن را حسابی آزموده‌ام. روشی برای انتقال بهتر احساسات در متن؛ که به نظر من کاملا روش مناسبی برای بهتر کردن استفاده پیام‌های متنی برای کسانی شبیه خودم است. شاید شما هم تجربه‌ی خوبی در استفاده از آن پیدا کنید.
وقتی ما در هنگام انتقال پیام‌ها، از احساساتمان می‌گوییم یا احساسمان را نسبت به کسی ابراز می‌کنیم، دوست داریم واکنش او را بدانیم. من با بهترین دوستانم، یک قرارداد ساده را هماهنگ کردم. وقتی از احساس یکدیگر هنگام دریافت پیامی لذت بردیم، بسته به میزان این لذت (اگر اساسا قابل شمارش باشد!) بدون هبچ جمله‌ی دیگری، از تعدادی کاراکتر – در پاسخ استفاده می‌کنیم. مثل این:
———-
یا
–
این روش ساده، کمک زیادی به انتقال بهتر احساسات و از آن مهمتر، بهتر شناساندن احساساتمان به یکدیگر می‌کند و گاهی از چند جمله، گویاتر است.
شما هم می‌توانید در این قرارداد تغییراتی دهید و در موردش با دوستتان صحبت کنید.

زندگی دیجیتال

پیش نوشت: این پست را نمی‌شد رسمی نوشت
نشسته بودم پشت کامپیوتر. یک دفعه صدای بارش شروع شد. خواستم ببینم این صدای بارونه یا برف. فکر می‌کنید چه کار کردم؟ پنجره را باز کردم؟ نه! سخت در اشتباهید! رفتم تو برنامه‌ی آب و هوای گوشیم و نوشته بود بارونیه هوا! واقعا که!!!! البته چند ثانیه بعد ویجت آب و هوای دستکتاپمم همین رو نوشت!

آقای جابز در ملکوت

من طبیعتا بلد نیستم کاریکاتور بکشم، اما یه ایده‌ای به ذهنم زد که تصمیم گرفتم یه کاریکاتور با گرافیک خیلی مسخره بکشم. اونم با kolourpaint! امیدوارم جمله‌ای که نوشتم ساختار انگلیسی درستی داشته باشه!
پی‌نوشت: معنی جمله: لطفا پیشنهاد من رو به خدا بگو (مطرح کن بهتر بود؟ say اینجا قابل استفاده‌ست؟): من شمارش ثواب رو برای فرشته‌ها با بهترین گوشی هوشمند در ملکوت تسهیل می‌کنم، به شرطی که ۱۰ درصد از ارزش ثواب‌ها رو به نام من بنویسید!

آموزش خط فرمان لینوکس – قسمت ششم

درود بر شما!

من محمدرضا هستم. دوستِ مجید :)

مدتی بود که با مجید تصمیم گرفته بودیم توی این قسمت از سایت "روشنی‌های راه" (ترجمه‌ی درس‌های آموزش خط فرمان لینوکس و انتشارشون) با مجید همکاری کنم. این اولین پست من توی این قسمت از سایت هست و امیدوارم که از این به بعد همون طور که مجید هم قبلا گفته بود بتونیم این قسمت از سایتِ "روشنی ها ی راه" رو با نظم بهتری کامل کنیم. ما رو از نظراتتون محروم نکنید.

قبل از این‌که شروع کنیم به خوندن درس جدید دوست دارم این نکته رو بگم که من اصلا با فوت و فن ترجمه‌ی متون که یک کار تخصصی هست آشنایی ندارم. برای همین تنها سعی می‌کنم که درس‌هایی رو که اینجا هستند با بیان خودم منتقل کنم به سایت روشنی‌ها.

بیشتر از این سرتون رو درد نمیارم. در درس جدید آموزش خط فرمان لینوکس نشون داده شده که چه جوری می تونیم ورودی دستورات خط فرمان رو از یک فایل یا از یک دستور دیگه بگیریم و به همین شکل خروجی رو به یک فایل یا یک دستور دیگر بفرستیم. در حالت معمولی ورودی از صفحه کلید گرفته می شود و خروجی به صفحه نمایش فرستاده می شود.

یک گاهشمار گوگلی

درود
در این پست می‌خوام در مورد یکی از بهترین برنامه‌های (منظور اصطلاح Web Application است) گوگل صحبت کنم.
من در این پست سعی می‌کنم کار با این برنامه رو آموزش بدم. البته بیشتر کسانی که از اینترنت استفاده می‌کنند با این محصول گوگل آشنا هستند. اون‌ها قطعا خواهند گفت که کار با گاهشمار/تقویم گوگل اصلا سخت نیست و به نظر نمی‌رسه نیاز به آموزش! داشته باشه. کاملا موافقم. اینجا من صرفا رویکرد آموزشی رو انتخاب کردم به این دلیل که می‌دونم کسانی که از این محصول استفاده کرده‌اند و از اون خوششون نیومده، قطعا به روشی متفاوت از من به این محصول فک کرده‌ند. حداقل فایده‌ی این رویکرد آموزشی، اون هم آموزش از پایه، اینه که در مدت زمان بسیار کوتاهی با دیدن عکس‌های متعددی که در این پست قرار داره، شما مدل دیگه‌ای به این تقویم نگاه می‌کنید و طبق تجربه‌ی من، جز استفاده‌کننده‌های ثابت اون خواهید بود! مخصوصا اگه یک گوشی هوشمند داشته باشید.
پس شروع می‌کنیم.