وقتی همه چیز لاگ می‌شود!

چند روز پیش به یه اتفاق جالب بر خوردم. یاهو مسنجر یه قسمتی داره به اسم Conversation History که ما می‌تونیم توی اون به یاهو بگیم که چت‌های ما رو لاگ کنه یا نکنه. بیاین یه تست خیلی خیلی جالب انجام بدیم.
اول لاگین کنید توی یاهو مسنجر و توی قسمت File>Preferences>Conversation History این امکان رو فعال کنید (در حال حاضر این امکان به صورت پیش‌فرض فعاله) خوب با یکی از دوستاتون چت کنید:

بسیار خوب. چند تا پیام بهش بدید و بعد پنجره رو ببندید و دوباره به اون شخص پیغام بدید.

این انسانیت بر باد رفته

قبل از خوندن ادامه ی این پست، یک جمله ی بعدی رو بخونید، چشماتونو ببندید و چند لحظه فکر کنید: روزی آمریکاییها، که شامل بدنه ی بزرگی از انسانها از سران دفاعی گرفته تا مجریان نهایی دستور بوده اند، دو بمب اتم به خاک ژاپن فرستادند...

توی این پروسه چند تا انسان خودشون رو فروخته اند؟ تا حالا فک کردید که اگه شما جای یکی از اونها بودید، آیا توی این کار شراکت می کردید؟

بیاید بدون توجه به تبلیغات رنگارنگ دولت ها و دروغ هاشون، بدون توجه به کسانی که قدرت دنیا دست اونهاست و کوچکترین تلاشی برای اثبات انسان بودن به دیگران نمی کنند، فقط گاهی شعار میدند و در نهایت همه با همند، بدون نا امیدی، خودمون بدون چشمداشتی، آدم ها روبه انسان بودن تشویق کنیم. خودمون رو نفروشیم و فکر کنیم و انسان بودن رو یاد هم بندازیم.

معرفی

سلام . خوشحالم که اولین پستم رو تو این وبلاگ می نویسم . از دوست بسیار عزیزم مجید هم که فرصت همکاری رو داد بسیار ممنونم. اسم من حسین ِ و دانشجوی کامپیوتر هستم . طبیعت و طبیعت گردی رو خیلی دوس دارم. از اینترنتم خیلی خوشم میاد . همیشه دوست دارم خبرای جدید رو بدونم؛ بخصوص تو زمینه های فناوری و ورزشی. معمولا سرتیتر اخبار رو از اینجا می بینم. موسیقی رو دوست دارم و همچنین فیلم و سینما و فوتبال رو. تو فوتبال طرفدار استقلال و بارسلونا و تیم ملی هلند هستم. از فیلم های ژانر متافیزیکی، روانشناسی و ترسناک خوشم میاد. دوس دارم بهترین فیلمهای IMDB رو ببینم که تا الان یه تعدادیش رو دیدم . عاشق جملات قصار و داستان های کوتاه و آموزنده ام. گاهی اوقات هم رمان می خونم.
کتابی که اخیرا خوندم اسمش بود خواهران غریب اثر اریش کستنر آلمانی . متنش واقعا عالی بود ؛ مثل یک سناریو نوشته شده بود و من از خوندنش لذت بردم. این کتاب بطور خلاصه داستان دو تا خواهر دو قلو هست که از هم جدا شده بودند ولی باز به هم می رسند. پیشنهاد می کنم که اگه حال و حوصله دارید یا حتی ندارید! این کتاب رو بخونید. البته من این کتاب رو با ترجمه کانون پرورش فکری – علی پاک بین- خوندم که روش زده بود واسه گروه راهنمایی و دبیرستان! ولی بنظرم فقط مخصوص اونا نیست. کتاب دیگه ای هم که خوندم از جلال آل احمد بود. اسمش 3تار بود و متشکل بود از 13 تا داستان کوتاه تو حال و هوای زمان گذشته که بزبان خیلی ساده و خودمونی نوشته شده بود .امیدوارم بعداً پست های مفیدتری بنویسم .

دعوت به همکاری در وبلاگ روشنی های راه

یکی از بزرگترین هدف هام از زمانی که به آدرس جدید نقل مکان کردم، پیشرفت محتوایی این وبلاگ، با پست های بیشتر و بهتر بوده. تا حالا دو تا از دوست ها یا خواننده های خوب من، یکی حسین ملک حسینی و دومی نویسنده‌ی محترم این وبلاگ اعلام کردند که احتمالا در وبلاگ روشنی‌های راه با من همکاری خواهند کرد. شاید سبک نوشتن این عزیزان با من متفاوت باشه اما هدف یکیه، که به نظر من این خیلی خوبه.
نفر اول احتمالا توی دو سه روز آینده اولین پستش رو خواهد داد و خودش رو معرفی خواهد کرد. نفر دوم هم هنوز تایید نهایی رو به من ندادند پس نمیدونم برنامه ی پست هاشون چه جوری خواهد بود و آیا اصلا در نهایت تصمیم به همکاری می‌گیرند یا خیر.
به هر حال شما هم اگر دوس داشته باشید می تونید به ما بپیوندید.
استراتژیهای اصلی نویسنده های وبلاگ ما اینهاست:
1- قبل از اینکه موضوع مطالب مهم باشه، مفید بودنشون مهمه.
2- وبلاگ محل تبادل نظر آدمهاییه که نیمه ی پر لیوان دنیا رو میبینند. با تمام مشکلاتی که حتی توی مملکت میبینند، به جای پاک کردن صورت مساله یا فرار از موضوع، به فکر برنامه ریزی برای اصلاحاتند و از نو ساختن فرهنگ جامعه (به نوبه ی خودشون)
3- به آفریننده ایمان دارند. حتی در اوج بی دینیشون (در برهه هایی از زندگی ممکنه ما بی دین شده باشیم) شاید بدون این اصل اصلا دیدن روشنی های راه ممکن نباشه.
4- حتی الامکان از مطالب سیاسی بپرهیزیم، اما مطالب اجتماعی گاهی صبغه ی سیاسی دارند خود بخود.
5- محتوای ارایه شده تولید خود ما باشد. هر چند در وبلاگ های دیگری هم استفاده شود.
منتظر همکارهای جدید و پرانرژی هستم.

نکاتی در مورد امنیت اطلاعات در ارتباطات اینترنتی

خیلی وقت بود که دوست داشتم در مورد امنیت اطلاعات در ارتباطات اینترنتی بنویسم و یعضی از نکاتی رو که ممکنه یک شخص عادی بهش توجه نکنه، یادآوری کنم. من یک کارشناس امنیت اطلاعات نیستم اما به عنوان یک دانشجوی رشته‌ی کامپیوتر، برداشت‌هام رو از سیستم انتقال اطلاعات در اینترنت می‌نویسم.
همانطور که همه می‌دونیم، ما برای اتصال به اینترنت از یک ISP‌ استفاده می‌کنیم. اطلاعات طبیعتا ابتدا قبل از ارسال به هر سایتی به کامپیوترهای ISP‌ ارسال می‌شند. ISPها می‌تونند اطلاعات ما رو به طور کلی ذخیره کنند. اطلاعاتی که ما به سایت‌های مختلف می‌فرستیم، تقریبا همیشه فرمت‌های مشخصی دارند. مثلا دریافت یک صفحه‌ی وب یک فرمت استاندارد GET و POST داره. همچنین ارسال ایمیل یا پروتکل دریافت فایل هم فرمت مشخصی داره. اطلاعاتی که ما به یه سرور وب می‌فرستیم، به قسمت‌های کوچک‌تری تقسیم می‌شند به نام پاکت(packet). این پاکت‌ها، حاوی تمام اطلاعاتیه که اون پاکت برای رسیدن به مقصد نیاز داره. یعنی اطلاعات فرستنده، گیرنده، پورت انتقال اطلاعات، شماره‌ی پاکت و ... خوب. مطلب خیلی سر راسته. ISP‌در صورتی که این پاکت‌ها رو ذخیره کنه، (حداقل برای آی‌پی‌های خاص. مثلا آی‌پی‌های مریوط به یه مشتری خاص که عین آب خوردن در دسترس اون‌هاست، کسی که اطلاعاتش براش مهمه. یا مثلا تمام اطلاعاتی که به یه سایت خاص می‌ره) می‌تونه با الگوریتم نسبتا ساده‌ای اون‌ها رو به هم بچسبونه و اطلاعات اصلی رو بیرون بکشه. مثلا متن یک ایمیل، یا محتویات دقیق این پستی که به وبلاگ خاص ارسال می‌شه. خوب فک کنید. خیلی کارای دیگه هم میشه کرد! ...

یک قسمت خوب از زندگی

پشت کامپیوترم نشستم. بعد از چند وقتی دارم با جمشید چت میکنم. صحبت از فوتبال میشه. میگم من بعضی هفته ها چهارشنبه ها میرم. میگه کجاست حدودا سالنتون؟ به ذهنم میرسه نیازی نیست آدرس بدم. نقشه ی گوگلو باز میکنم و با دو سه تا کلیک دو تا عدد طول و عرض جغرافیایی رو در میارم و میدم بهش.

اونم میگه ما هم میریم فوتبال. این هفته اگه میتونی بیا با ما بازی کن. منم که دوس دارم بعد مدت ها ببینمش، قبول میکنم. بهش میگم زمان و آدرس بده. زمانش رو میده به اضافه ی دو تا عدد. تو تقویم گوگلم اون زمان خالیه. یه کم دیرمه. یه رویداد درست میکنم توی تقویم و دو تا عدد رو تو فیلد لوکیشنش مینویسم. میگم یه ساعت قبلش برام notification بیاره. خدافظی می کنم چون دیرمه. همه این کارا پشت کامپیوتره.

روز قراره. بیرونم. گوشیم میلرزه و اعلام میکنه یه ساعت مونده به قرار (البته حواسم بوده ها). بهم دو تا عدد رو هم که تو کامپیوتر وارد کرده بودم نشون میده. لمسشون میکنم. گوگل مپز گوشیم میاد بالا. جی پی اسم اتفاقی روشنه.

رو نقشه نشون میده قرارت اینجاست، توام اینجایی! مقصد و لمس میکنم و میگم چه جوری برم. گوگل با رعایت خیابونای یه طرفه، ارجحیت دادن به بزرگراه ها نسبت به خیابونا و خیابونا به کوچه ها، نزدیکترین مسیرو بهم نشون میده روی نقشه!

پینوشت یک: این داستان کاملا واقعی بود. ولی یه زمانی تصورش سخت بود برامون.

پینوشت دو: برای تجربه کردن این سناریو، لازم نیست آدم پولداری باشید. چیزایی که لازم دارید ایناست:

یه کامپیوتر

یه گوشی مثلا دویست تومنی اندروید مثل X8 سونی

یه ارتباط جی پی آر اس (البته اگه یه شبکه ی وایرلس نزدیکتون باشه، حداقل هزینش مثلا ماهی سیزده هزار تومن با یه مودم چهل هزارتومنیه (استفاده از اندروید بدون شبکه وایرلس، خیلی استفاده ی ناقصیه به نظر من)، میشه نقشه ی گوگل رو برای هر شهر دلخواه داونلود کرد تا بشه به صورت آفلاین تو خیابونا ازش استفاده کرد. البته برای کشف کوتاهترین مسیر حتما به جی پی آر اس توی خیابون نیاز دارید)

یک گاهشمار گوگلی

درود
در این پست می‌خوام در مورد یکی از بهترین برنامه‌های (منظور اصطلاح Web Application است) گوگل صحبت کنم.
من در این پست سعی می‌کنم کار با این برنامه رو آموزش بدم. البته بیشتر کسانی که از اینترنت استفاده می‌کنند با این محصول گوگل آشنا هستند. اون‌ها قطعا خواهند گفت که کار با گاهشمار/تقویم گوگل اصلا سخت نیست و به نظر نمی‌رسه نیاز به آموزش! داشته باشه. کاملا موافقم. اینجا من صرفا رویکرد آموزشی رو انتخاب کردم به این دلیل که می‌دونم کسانی که از این محصول استفاده کرده‌اند و از اون خوششون نیومده، قطعا به روشی متفاوت از من به این محصول فک کرده‌ند. حداقل فایده‌ی این رویکرد آموزشی، اون هم آموزش از پایه، اینه که در مدت زمان بسیار کوتاهی با دیدن عکس‌های متعددی که در این پست قرار داره، شما مدل دیگه‌ای به این تقویم نگاه می‌کنید و طبق تجربه‌ی من، جز استفاده‌کننده‌های ثابت اون خواهید بود! مخصوصا اگه یک گوشی هوشمند داشته باشید.
پس شروع می‌کنیم.